Dão Branco - Bical, Encruzado, Cerceal, Arinto & fieldblend

70% van de blend is Siria, Bical, Encruzado, Cerceal and Arinto | druiven uit eigen wijngaarden en aangekochte druiven | enkel uit biologische wijngaarden, jong en oud maar altijd fieldblends  | spontaan vergist in deels staaltank en deels eikenhout | diepe pure witte wijn met een natuurlijk randje | venkel, gember, floraal en zilt

Antonio Madeira 

Antonio die een deel van zijn jeugd doorbrengt in de Franse stad Parijs keert in 2010 terug naar zijn geboortegrond in de Portugeese Dão. Zijn aandacht wordt getrokken door een perceel met 50 jaar oude stokken in de highlands van de Dão. Hij gaat aan de slag met het perceel dat al drie jaar niet bewerkt is en maakt in het najaar van 2011 zijn eerste 'fieldblend' wijn van deze prachtige oude wijngaard vanuit een garage. Hij werkt in de wijngaarden biologisch-dynamisch, vergist met de intentie het pure fruit te pakken uit de druiven en gebruikt minimaal zwavel, 

Gestaag ontwikkeld het project zicht maar liefst 23 wijngaarden in zes verschillende dorpen in de Sierra Estrella bergen en is er met de oogst van 2016 een gloednieuwe wijnkelder. Antonio geeft de 'vergeten' Dao Highlands kleur op haar wangen met een serie fantastische wijnen in de geest van de Spaanse 'new-wavers' als Guimaro, Olivier Riviere en Dani Landi. 

Review

Like all his wines, the entry level Colheita is naturally fermented and made with minimal intervention.  The difference is that the fruit is sourced from growers (old field blend vineyards, averaging around 50 years old).  Although he does not himself manage the vineyards, none of the growers use herbicides.  It is a fresh white, with a touch of green olive greeness, ‘fruit’ and salinity, granite and fresh air/earth.  Being the junior wine in the range, it has a little more ‘flesh,’ not so much fruit, more a roundness, than his other whites (it was bottled after the first winter).  But make no mistake, this is an emphatically mineral wine with a long, very un-pushed saline finish-  oyster on the finish, as Madeira would say. Sarah Ahmed